Czasem wybierasz mężczyzn, których traktujesz jak wyzwanie. Zdobycie ich będzie dowodem na to, że jesteś warta. Dajesz im miłość, cierpliwość czas, kompromisy (niestety wyłącznie z twojej strony), uwagę, energię. Oni czerpią, korzystają, rosną. Ty wciąż czujesz, że jesteś nie dość.
W końcu dostajesz jakiś okruch. Cieszysz się. Myślisz, że twoje działania przynoszą skutek.
Nie. Nie przynoszą. A na pewno nie taki, jakiego oczekujesz.
Jesteś jak dziecko, które śpiewa, tańczy, recytuje żeby zebrać podziw rodziny i brawa. Dziecko w tobie pragnie być nagrodzone i przytulone tak bardzo, że nie widzi emocjonalnej niedostępności, braku uczuć, wykorzystania.
Jeśli czujesz, że relacja Cię nie buduje – odpuść. Nie pokolorujesz sobą jednocześnie dwóch osób. To ty jesteś płótnem. Nie blaknij, by ogrzać kamień. Maluj siebie.
Dasz radę? Dlaczego tak kurczowo trzymasz się z tyłu?
Brak komentarzy